Rozdział 82.

Kiedy weszliśmy do środka zaczęły sypać się gratulacje. Wszyscy domownicy zaczęli zachwycać się Krzysiem, pytać jak się czuję, na co odpowiadałam, że dobrze. Tak naprawdę byłam potwornie zmęczona. Kiedy już się rozpakowaliśmy pomogłam mamie i Kindze przy wigilijnej kolacji. Po modlitwie i podzieleniu się opłatkiem zasiedliśmy do stołu. Po posiłku przyszedł czas na prezenty. Rodziców wysyłamy na dwutygodniowe wakacje (lub ferie, jak kto woli). Ja kupiłam Miśkowi nowy zegarek, Krzyś został obradowany mnóstwem ubranek i innych akcesoriów, Kinga z Błażejem kupili sobie perfumy, a Bartuś dostał nową grę. W końcu i ja dostałam prezent. Michał wręczył mi małe, podłużne pudełeczko owinięte czerwoną wstążką. Z zaciekawieniem otworzyłam je.

- To będą nasze wspólne wakacje. Tylko my troje. – wyszeptał mi do ucha, kiedy zobaczyłam trzy bilety na Majorkę.

- Kocham Cię. – wtuliłam się w niego.

Około 23.00 wszyscy zaczęli ubierać się na pasterkę. Zostaliśmy we trójkę w domu, ze względu na Krzysia. Postanowiliśmy posprzątać po kolacji, a później położyliśmy się spać.

W nocy „udało mi się” wstać trzy razy plus raz około 7.00, by nakarmić Krzysia. Wstałam dopiero przed obiadem. Nikt mnie nie budził, bo wszyscy wiedzieli, że przede mną najgorszy okres, jeśli chodzi o przesypianie całych nocy.

- Cześć Kochanie. – na powitanie Michał dał mi buziaka.

- Cześć. Zrobisz  mi kawy? Ja w tym czasie pójdę pod prysznic.

- Jasne.

Po świątecznym obiedzie wybraliśmy się na spacer. Jak na grudzień, było dość ciepło, bo w ciągu dnia temperatura wynosiła maksymalnie -5 stopni. Wieczorem postanowiliśmy wrócić do Jastrzębia bo w drugi dzień świąt Misiek ma trening. Pożegnaliśmy się ze wszystkimi, oczywiście Krzysiu wzbudzał największą sensację i nikt nie chciał, żebyśmy już jechali. Wytłumaczenie? „Bo my jeszcze się nim nie nacieszyliśmy” : D Dlatego z Wałcza wyjechaliśmy przed 23.00. Wcześniej się niestety nie dało…

Następne dni były wyczerpujące. Zarówno dla mnie, jak i Michała. Przed samym sylwestrem Jastrzębski grał mecz z ZAKSĄ. Oczywiście wygrany dla tych pierwszych. Byłam taka dumna. 31. grudnia pojechaliśmy do Częstochowy, gdzie był organizowany sylwester. W tym roku odpowiadał za niego Winiar z rodziną.

- Ciocia!!! – krzyknął Oliwier, kiedy weszliśmy do domu Winiarskich.

- Oliś. Cicho. – uciszyła go Daga, widząc nosidełko w rękach Miśka. – Cześć. Wejdźcie.

Chwilę później po Winiara Juniora przyjechali dziadkowie. Rozebraliśmy się, a Dagmara zaprowadziła nas do salonu, gdzie była już większość gości. Zaczęli do nas podchodzić, gratulować i podziwiać moją figurę po ciąży.

- Nie ma jeszcze wszystkich, ale chyba możemy powoli zaczynać. – zaproponował Winiar, na co przystali wszyscy.

Wkrótce rozległ się dzwonek do drzwi. Po chwili do salonu weszli nowo przybyli goście, a konkretniej Ignaczakowie, Bartman z Asią i Piter. Od razu podeszłam się z nimi przywitać. Jednak jak się okazało nie byli to jeszcze wszyscy goście. Jakoś w połowie imprezy dołączyli ostatni.

- Sarah. Poznaj. To jest mój przyjaciel Mariusz i jego żona Paulina. – przedstawił mi ich Winiar.

- Cześć. Miło was poznać. – uścisnęłam obojgu dłoń.

Przed samą północą Krzyś się obudził. Byłam w szoku, że dopiero teraz. Cały czas był hałas, przy którym normalnie nie da się spać. Daga zaprowadziła mnie do pokoju na górze, gdzie spokojnie będę mogła go nakarmić.

***

- No i mówię Wam. Miałem kaca do świąt! Wiedziałem, że tak kurwa będzie. Więcej nie idę na żadne urodziny! Nie z wami! – Piotrek żalił się kolegom.

- To dobrze, że nie przyjechaliśmy. Nie chciałbym cię oglądać na zgonie. – zaśmiał się Dzik.

- Ejj.. Właśnie. Kiedy dokładnie Krzyś się urodził? – zapytał Zibi.

- Osiemnastego.

- To za rok będzie biba! – ożywił się Nowakowski.

***

Krzyś nie chciał zasnąć, więc postanowiłam wziąć go ze sobą. Na szczęście wszyscy siedzieli w salonie. No cóż ostatni dzień grudnia nie rozpieszczał nas ciepłem. Chłopaki porozlewali już szampana do kieliszków. Tego sylwestra spędzamy wspólnie z Polsatem, więc kiedy tylko zaczęło się odliczanie wszyscy wzięli kieliszki w dłonie i dołączyliśmy się do polsatowskich dziennikarzy.

- 3!.... 2!.... 1!!.... – krzyknęliśmy chórem.

Chwilę później składaliśmy już sobie życzenia. Krótko po pierwszej poszłam spać. Michał i Daga zaoferowali nocleg, więc przez grzeczność nie odmówiliśmy.

Wstałam przed dziewiątą, co było wielkim zaskoczeniem dla mnie. W szczególności dlatego, że Krzyś lubi się w nocy obudzić. Zeszłam na dół. Przechodząc obok salonu zobaczyłam kilku siatkarzy śpiących to na tapczanie, to na jakimś materacu, czy na fotelu. W kuchni zastałam Dagmarę, Iwonę i Hanię.

- Widzę, że wy też ledwo żyjecie? – bardziej stwierdziłam, niż zapytałam.

- Ciii… - zatkała uszy Hania.

- Przepraszam. – wyszeptałam. – Ile jeszcze siedzieliście?

- Do czwartej.

- I już wstałyście?

- My się nawet spać nie kładłyśmy. Odsypiać będziemy dzisiaj w nocy.

Chwilę później dołączyła do nas Asia. Oprócz mnie, jako jedyna chyba nie miała kaca. Chłopaki wstali jakoś przed drugą. Misiek wziął ze sobą Krzysia i usiadł obok mnie. Po obiadku u Winiarskich postanowiliśmy wracać do domu. 

_______________________________________________________________________

Po pierwsze. Chciałabym Was bardzo przeprosić za to, że tak długo nic nie dodawałam. Jest to zpowodowane tym, że moja wena opuściła mnie chyba na zawsze, bo to, co możecie przeczytać powyżej pisałam trzy dni. I za każdym razem coś mi się nie podobało. 

Po drugie. Chciałabym Was przeprosić za to, że ten rozdział jest taki krótki i nudny. Przyczyna jest podana akapit wyżej. 

Po trzcie. Nie wiem, kiedy pojawi się nowy rozdział. Wiem tylko tyle, że jeśli nie pojawi się jutro (tj. poniedziałek) to najwcześniej w środę, bo we wtorek będę poza domem cały dzień. 

Mam szczerą nadzieję, że mi wybaczycie.

Pozdrawiam, no_princess :**

PS. Jeśli ktoś czytał bloga Vesper, to zajrzyjcie na niego! Czeka Was tam miła niespodzianka :D