Rozdział 12.

- O mnie? Nie wiem, czy jest co opowiadać. Jak miałam dziewięć lat przyleciałam z mamą do Polski. Zamieszkałyśmy w mieszkaniu, w którym siedzieliśmy we czwórkę, kiedy byliście głodni po moich urodzinach. Po śmierci mamy wprowadził się do mnie Tomek. Mieszkaliśmy razem trzy lata. Po rozstaniu wyprowadził się, a ja zostałam sama. To wszystko.

- A tata?

- Mój? Nie rozmawiam z nim od ósmego roku życia. Zostawił moją mamę dla innej. Młodszej. Nienawidziłam go za to. Dalej nienawidzę. Nie mam z nim żadnego kontaktu. Nawet nie wiem, czy żyje. Nie chcę wiedzieć. – pierwszy raz, nie licząc Karoliny i Barona, mówiłam o ojcu. Dziwnie się czułam. - Teraz Twoja kolej. – uśmiechnęłam się.

Opowiedział mi o sobie chyba wszystko. O rodzinie, przyjaźni z Zibim, siatkówce. Na kolację poszliśmy do jednej z jego ulubionych restauracji. Po posiłku wróciliśmy do domu.

- Zmęczona? – zapytał, siadając obok mnie na kanapie.

- Nie….

- Na pewno?

- No może trochę.

Poszłam się umyć, przebrałam w piżamę. Kiedy wyszłam z łazienki moje miejsce zajął Michał. Wyszedł po 15 minutach.

-Jestem! – zameldował się posłusznie.

- Mhmm… - odparłam lekko zmęczona. Nagle poczułam jak bierze mnie na ręce. – Co Ty robisz!?

- Zanoszę Cię do łóżka. Przecież tu mi nie zaśniesz.

- OK… - widział, że byłam wykończona tym dniem.

Położył mnie delikatnie na łóżku. Wyszedł na chwilę z sypialni, żeby pogasić światła i wrócił do mnie. Kiedy się położył, przytuliłam się do niego, jak tylko mogłam. Czułam się bezpiecznie. Bezgranicznie mu ufałam.

Rano poczułam fantastyczny zapach pomarańczy. Ta woń wyciągała mnie z łóżka i nie miałam nic przeciwko. Kiedy weszłam do kuchni zobaczyłam na stole naleśniki z owocami i czekoladą, a do tego sok ze świeżo wyciśniętych pomarańczy. Nie dość, że mój facet jest nieźle wysportowany i przystojny, to jeszcze umie gotować.

- Smacznego.

- To dzieło musi smakować. – stwierdziłam i dałam mu buziaka w policzek.

Po śniadaniu Michał podrzucił mnie do galerii, a sam pojechał na trening. Miało go nie być cztery godziny. Ponieważ obiecał, że po mnie przyjedzie, wykorzystałam ten czas maksymalnie. Kupiłam sobie kilka fajnych ciuchów na wiosnę, trampki i dwie pary bardzo wysokich szpilek. W końcu musiałam się jakoś wspomagać, kiedy będę chciała pocałować go na stojąco. Nagle usłyszałam mój telefon.

- Skończyłaś już, bo ja właśnie wracam?

- A trening nie miał trwać cztery godziny?

- Trwał nawet pół godziny dłużej. Ty to nie masz normalnie poczucia czasu.

- Możliwe. – zaśmiałam się. – Ale na szczęście prawie wszystko kupiłam. Tylko moja lodówka jest pusta.

- A po co Ci pełna lodówka, skoro większość czasu przebywasz u mnie?

- Karolina przyjeżdża na weekend. I będzie u mnie nocować. Więc ja będę musiała wrócić do siebie, a Ty będziesz musiał wytrzymać beze mnie dwie noce.

- Co? A Karola nie może spać sama u Ciebie?

- Obawiam się, że nie. Dobra Misiek, pogadamy, jak przyjedziesz po mnie. Za ile będziesz?

- Za trzy… dwa… jeden… Już!

- Dobra już idę. Zaraz Cię znajdę.

Jak tylko wyszłam z budynku dostrzegłam samochód Kubiaka.

- Jestem. – powiedziałam wsiadając do środka. Nic nie odpowiedział, tylko mnie pocałował. – A to za co?

- A musi być jakiś powód?

- …. Nie. – uśmiechnęłam się do niego.

- Dobra, teraz pytanie zasadnicze. Jedziemy do mnie, czy do Ciebie?

- To zależy.

- Od czego.

- Od tego w czyim mieszkaniu chcesz zobaczyć mnie w nowych rzeczach.

- A kupiłaś coś ciekawego?

- Oczywiście. Kilka bluzek i spodni, trampki i dwie pary szpilek. – wymieniłam

- To obojętne. – powiedział zawiedzony.

- Biedny Misiu, myślałeś, że coś konkretniejszego kupię?

- Noooooo… - zaświeciły mu się oczka, jak u pluszowego misia.

- Dobra, to jedziemy do Ciebie. – rzekłam.

Po 10 minutach staliśmy już na parkingu. Weszliśmy do mieszkania. Położyłam torby w sypialni. Nagle wpadł Michał i wziął mnie na ręce.

- Czy Tobie Mój Drogi odbiło?

- Nie. – posadził mnie na kanapie. – oglądaj.

W TV leciał właśnie jeden z jego ulubionych filmów.

- Tylko po to mnie tu ściągnąłeś?

- Mhm. – przytaknął.

- Wariat. Normalnie wariat.

- Sarah… Obudź się.

- … Cooo…

- Nie śpij, bo Cię okradną.

- Już się skończył film?

- Tak. Kochanie, wiedziałabyś, gdybyś nie spała.

- Ale wiesz, że nie lubię takich filmów. Za karę nie dam Ci prezentu.

- Masz coś dla mnie? – znowu te błyszczące oczy.

- Może…

Zarzucił mnie sobie na plecy i zabrał mnie do sypialni. Zamknął drzwi na klucz. 

_____________________________________________________________________

Dziś wcześniej nić wczoraj, bo mecz! :) 

Pozdrawiam, no_princess