Rozdział 16.

Obudziłam się koło 10.00. Usłyszałam jak ktoś chodzi po mieszkaniu. Wstałam i poszłam w stronę kuchni, skąd wydobywały się dźwięki. Ujrzałam nikogo innego jak Michała.

- Co Ty tu robisz? Powinieneś być na treningu.

- Dzień dobry. – uśmiechnął się. – Byłem na treningu. Trwał dwie godziny. Ale widzę, że nie cieszysz się, że jestem. W takim razie pójdę sobie.

- NIEEEE! – podbiegłam do niego i rzuciłam mu się na szyję. – Nigdzie nie pójdziesz.. Nie zgadzam się. Jakie mamy dzisiaj plany?

- Żadnych.

- To może… posiedzimy w domu? – zapytałam.

- Sądzę, że to świetny pomysł. Tylko musimy się zamknąć na cztery spusty i wyłączyć telefony. Dzisiaj mamy tylko dla siebie. – powiedział, po czym pocałował mnie w policzek.

- Zgadzam się w stu procentach. – uśmiechnęłam się.

- To co więc robimy?

- Najpierw to jakieś śniadanko by się przydało. – popatrzyłam na niego wzrokiem kota ze „Shreka”.

- No dobra… A potem?

- Potem, to zobaczymy. Idę się umyć.

- NA CO MASZ OCHOTĘ? – usłyszałam jak krzyczy do mnie z kuchni.

- NALEŚNIKI? – zapytałam.

- JUŻ SIĘ ROBI!

Po 15 minutach wyszłam z łazienki owinięta w ręcznik.

- Wiesz? – zapytał.

- Co mam wiedzieć?

- W tym ręczniku wyglądasz baaardzo seksownie.

- Mhmm… Śniadanie gotowe?

- Jeszcze chwilkę.

- To idę się ubrać.

- NIE! Nie chcę tracić z oczu tak pięknego widoku.

- Wariat. – zniknęłam za drzwiami sypialni.

Po dosłownie pięciu minutach śniadanie było gotowe. Po jedzeniu postanowiliśmy jednak wyjść z domu. Postawiliśmy na spacer, a później jakieś kino. Michał sprawdził w Internecie co grają i wybraliśmy „American Pie: Zjazd Absolwentów”. Film zaczynał się o 15.30. Kiedy wychodziliśmy z domu było koło dwunastej, więc mieliśmy trochę czasu.

- Mam pomysł. – wypalił Michał.

- To znaczy?

- Zobaczysz. Niespodzianka.

- Czy Ty zawsze musisz mi robić jakieś niespodzianki? – zapytałam.

- Hmm.. Zastanówmy się… - zrobił zamyśloną minę – Tak.

- A daleko to? Bo wiesz, o 15.30 mamy film..

- Nie, niedaleko. Właściwie parę kroków stąd.

- To idziemy?

- Tak.

Po jakichś 20 minutach zatrzymaliśmy się przed dużym budynkiem. Rozpoznałam go. To był budynek, gdzie treningi miała młodsza drużyna JW.

- Michał, ale po co mnie tu ściągnąłeś?

- Zobaczysz. Chodź.

- Do środka? Ale nie mamy przepustek.

- Trudno. – uśmiechnął się.

- Trudno?

- Oj, nie marudź tylko chodź.

- No idę.

-Dzień dobry, panie Stasiu. – powiedział Michał do mężczyzny stojącego przy wejściu do hali.

- Dzień dobry. Odwiedziny panie Michale? – zapytał mężczyzna.

- Powiedzmy. – Misiek uśmiechnął się do niego i poszliśmy dalej.

- Michał, dokąd Ty mnie prowadzisz?

- No mówię, że zobaczysz. Nie musisz wszystkiego wiedzieć od razu kochanie. – pocałował mnie w czoło.

Po przejściu miliona korytarzy weszliśmy na halę treningową.

- Przecież to jest młodsza drużyna, więc po co tu jesteśmy? Michał! Proszę powiedz… - cały czas prosiłam, błagałam, ale on był nieugięty…

- Chodź, musimy podejść bliżej.

Poszłam za nim. Co miałam zrobić? Przecież nie stanę jak idiotka na środku przejścia.

- Michał! – krzyknął jakiś mężczyzna.

- Cześć tato! – odpowiedział mu Michał.

Dopiero teraz się zorientowałam. Przecież Michała tata jest trenerem młodszych.

- Nie mogłeś mi powiedzieć od razu? Michał… - mówiłam półszeptem, żeby nie usłyszał mnie jego ojciec.

- Nie.. – zaśmiał się Kubiak.

- Dzień dobry. – przywitałam się z panem Kubiakiem.

- Witam. – odpowiedział, po czym zwrócił się do Michała. – Widzę synu, że przyprowadziłeś koleżankę.

- Tak. Właściwie to dziewczynę. Chciałem Ci ją właśnie przedstawić. To jest Sarah.

- Miło mi Cię poznać. Zapraszam, właśnie grają chłopaki, więc możecie popatrzyć.

- Dziękujemy. – uśmiechnęłam się.

- Twój tata jest bardzo sympatyczny. Miło, że chciałeś, żebym go poznała… - powiedziałam, jak oddaliliśmy się na chwilę od pana Jarosława.

- No chyba taka jest kolej rzeczy. Najpierw poznajemy siebie, potem naszych znajomych, którzy stają się wspólnymi znajomymi, a potem rodziny, prawda?

- No tak.

- Więc tatę mamy już załatwionego. Do mojej mamy pojedziemy, czy poczekamy aż przyjedzie do Jastrzębia?

- Coo? Dziku, ja dopiero co poznałam Twojego tatę, a Ty już chcesz mnie mamie przedstawiać?

- No tak. Wiem, że powinienem przedstawić Cię, jak będziemy wszyscy razem, ale nie wytrzymałem i musiałem pokazać Moje Szczęście komuś, a tata wydał mi się najbardziej odpowiednią osobą. – wyszczerzył się.

Nie odpowiedziałam mu. Na hali przesiedzieliśmy do piętnastej. Przed wyjściem pożegnaliśmy się z tatą Michała i poszliśmy w stronę kina.

- To co robimy po filmie? Idziemy do domy, czy jeszcze połazimy?

- Do domuu…. – zakomunikowałam.

- Dobra, ale Ty robisz kolację.

- Nie będę się sprzeciwiała.

Do kina dotarliśmy dziesięć minut przed rozpoczęciem seansu. Na szczęście bilety zamówiliśmy przez Internet będąc jeszcze w domu, bo teraz nie ma już żadnych. Podeszliśmy do kasy zapłaciliśmy i udaliśmy się na salę kinową.

Po dwóch godzinach spędzonych w kinie poszliśmy do domu. Nie spieszyło nam się za bardzo. Po drodze spotkaliśmy Alę i Tomka.

- Hej. – przywitałam się z niedawno poznanymi znajomymi.

- Witajcie. Co u was? Może wpadniecie do nas na jakiś mały melanżyk?

- A kiedy? – zapytał Michał.

- W sobotę, bo w niedzielę nikt do pracy nie idzie.

- Ok. Nie powinniśmy mieć żadnych planów, ale jeszcze damy wam znać. Dzięki za zaproszenie.

- Nie ma za co. – uśmiechnęła się Ala. – W takim razie do zobaczenia.

- Pa. – odwzajemniłam uśmiech.

- „Nie powinniśmy mieć żadnych planów”? „Jeszcze damy wam znać”? Co Ty kombinujesz? – zapytałam, kiedy para się oddaliła.

- Chciałem Ci o tym w domu powiedzieć, ale jak już musisz wiedzieć to OK.

-Nie! Powiesz w domu.

W mieszkaniu byliśmy koło 19.00. Na kolację zrobiłam sałatkę, żeby było coś lekkiego. Po kolacji usiedliśmy na kanapie w salonie, włączyliśmy muzykę i nalaliśmy sobie wina.

- To co chciałeś mi powiedzieć?

- No bo chodzi o to, że na sobotę mam inne plany niż chodzenie na imprezy.

- Nie rozumiem.

- Dobra, powiem prosto z mostu. Wolałbym mieć Cię w sobotę tylko dla siebie.

- Kochanie, ale Ty masz mnie właściwie tylko dla siebie. Zapomniałeś już, że nie znam tu nikogo?

- Znasz. Alicję i Tomka.

- Oj, nieważne.

Po chwili zaczęliśmy się całować. Kiedy doszliśmy do sypialni zorientowałam się, że jestem już tylko w samej bieliźnie. Nie opierałam mu się. Było idealnie.

________________________________________________________________________

Cześć. W zakładce "Bohaterowie" trochę się zmieniło. Zapraszam do obejrzenia. :)

Pozdrawiam, no_princess