Rozdział 55.

- Ej.. A pamiętacie to? – wskazałam na zdjęcie, gdzie staliśmy jak debile „łapiąc stopa”

- Masakra jakaś była. Pamiętam, że ludzie się zatrzymywali, żeby autografy wziąć. – odparł Łozo.

- No wiesz, jak widzieli naszego busa, to trudno im się nie dziwić, że nie chcieli zabrać. – zaśmiał się Torres.

- Ale my też trzeźwi nie byliśmy już wtedy. Pawik jedynie nic nie pił, bo prowadził. – dodałam.

- Wy gościa nazwaliście Pawik? – zdziwił się Michał.

- Noo.. Bo jak się napił, to za każdym razem puszczał pawia. Ale my mieliśmy za to ubaw. – odpowiedział Torres.

- Boże… Z kim ja się zadaję. – przeraził się Misiek.

Noc upłynęła nam pod znakiem dobrej zabawy. Spać poszliśmy jakoś przed piątą. Wstałam jakoś po 14.00, bo usłyszałam jakieś śmiechy w kuchni. Kiedy przechodziłam przez kolejne pomieszczenia w mieszkaniu panował porządek.

- Wy już wszystko ogarnęliście? – zapytałam po cichu.

- No! I bardzo szybko nam poszło. – krzyknął Śniady.

- Kurwa. Zamknij się. Mam kaca jak stąd do wieczności. – cały czas szeptałam.

- To tak jak Dzik. – zaśmiał się Lajan.

- A właśnie. Gdzie go wywiało?

- Poszedł do sklepu po jakieś odtrutki. Chyba dawno tak nie piliście co?

- No.. Wiesz. Nie ma za bardzo jak. On na treningi chodzi i nie za bardzo może. A ja nie będę przecież pić sama. – uśmiechnęłam się. – Dawno wstaliście?

- Jakieś pół godziny temu. – zza drzwi od łazienki wyłonił się Tomson.

Po chwili usłyszałam dźwięk klucza w zamku. Poszłam sprawdzić, czy to Michał. Oczywiście nie myliłam się.

- Słyszałam, że Ciebie też wzięło? – zapytałam.

- Nawet nic nie mów. Dobrze, że treningu dzisiaj nie mam. – pocałował mnie na powitanie.

Cały dzień odchorowywaliśmy kaca. Chłopaki grali w pokera, a ja spałam oparta o Michała. Co z tego, że było mu niewygodnie grać. To mi miało być wygodnie :D Wieczorem wszystko zorganizowaliśmy tak, że każdy miał gdzie spać. Tym razem nic nie piliśmy, bo:

1.       Nie było już co pić.

2.       Afromentale jutro wracali do Warszawy.

Tak więc poszliśmy spać koło trzeciej w nocy. Co chwilę słyszałam, jak gadają i się śmieją, ale nie miałam siły wstać. Rano po 10.00 byliśmy już na nogach. Chłopaki planowali jechać koło 11.00, więc trzeba było się ogarnąć. Jak zwykle plany poszły się… Utopić i nasi goście opuścili nas dopiero przed 19.00. Na pożegnanie usłyszeliśmy tylko, że następna impreza w Warszawie. Kiedy wróciliśmy z Michałem do mieszkania pierwsze co zrobiłam to włączyła m komputer. Ostatnio bardzo rzadko go używam. Zalogowałam się na Facebooka, sprawdziłam pocztę, Twittera oraz kilka portali sportowych i plotkarskich. Do Michała w tym czasie zadzwonił Zibi.

- Co u niego? – zapytałam, kiedy Michał zakończył rozmowę.

- Nie najlepiej. Trochę się wkurzył, że dałem Aśce adres kliniki, w której jest Paula. Ale potem podziękował, że to zrobiłem. On jest złamany, a Asia go teraz wspiera. To daje mu otuchy. Pyta się, czy wpadniemy w przyszły weekend.

- Pewnie, że tak. Tylko dopiero po Twoim treningu.

- No dobra. Robimy coś, czy siedzimy i noc nie robimy?

- Wolę tą drugą opcję. Chłopaki dali mi w kość. Oni są czasem jak dzieci.

- Noo..

- A Ty się nawet nie odzywaj. Sam jesteś duże dziecko. – zaśmiałam się.

- No wiesz, na kimś musisz się przygotowywać do przyszłej roli. – objął mnie w pasie i zaczął całować po szyi.

- Ejj… Co Ty kombinujesz?

- Kompletnie nic. – odparł, po czym wpił mi się w usta.

Chwilę później byliśmy już w sypialni. Było cudownie i namiętnie…

Obudziłam się o 7.00. Michał brał właśnie prysznic, więc w tym czasie zrobiłam na śniadanie gofry z owocami.

- Boże! Mam w domu anioła, a nie kobietę. – uśmiechnął się i spojrzał w sufit.

- Nie przesadzaj. Po prostu wstałam wcześniej. A poza tym mam zajęcia od 9.00. Też muszę się ogarnąć, a jak wiesz, ja potrzebuję dużo więcej czasu.

- Oj tam, oj tam. Smacznego.

- Dzięki, wzajemnie.

Po przepysznym śniadaniu Michał udał się na trening, a ja poszłam się ogarnąć. Wzięłam półgodzinny prysznic, umyłam zęby, robiłam makijaż i ubrałam się w wygodne, ale w miarę eleganckie ciuchy. Do swojej torby spakowałam jakieś kartki, tablet (trzeba coś robić na zajęciach), dokumenty od samochodu i długopis. Wychodząc założyłam katanę, po czym wzięłam klucze do mieszkania i samochodu i powędrowałam na parking. Zajęcia minęły bardzo szybko. Zaraz po nich pojechałam z Alą na kawę, a potem na zakupy. W galerii było mnóstwo wyprzedaży, więc kilka par butów trafiło w moje ręce. Żeby nie było im smutno kupiłam także kilka par spodni, dwie sukienki i cztery bluzki. Zaszłam jeszcze kupić jakąś ładną bieliznę i wróciłam do domu. Kiedy otworzyłam drzwi poczułam zapach chińszczyzny. Kiedy weszłam do kuchni byłam w totalnym szoku. Każdy zakątek pomieszczenia błyszczał, a Michał dumnie stał nad kuchenką i co chwilę mieszał danie.

- Kochanie? Czy ty masz zamiar rzucić siatkówkę i kucharzem zostać?

- Nie. Na głowę jeszcze nie upadłem. Russel narobił mi smaka.

- Jak go spotkam, tomu podziękuję. – zaśmiałam się.

Po zjedzonym obiedzie włączyliśmy telewizor i obejrzeliśmy mecz. Właściwie Michał oglądał, bo mi się trochę przysnęło. Obudziłam się wieczorem. W łóżku. Jeśli mnie słuch nie mylił Michał przyrządzał kolację. Wstałam i udałam się do salonu. Wszędzie było ciemno. Jedyna światło dawały stojące na stole zapalone świeczki. Stół wyglądał jak w restauracji.

- Michał, co to za okazja?

- A czy musi być okazja, żebyśmy mogli zjeść romantyczną kolację?

- Nie. – podeszłam do niego i dałam buziaka.

- To dobrze, bo kwiaty też mam dla Ciebie. – rzekł, po czym wręczył mi bukiet czerwonych róż.

- Dziękuję. Są śliczne.

Chwilę później Michał podał do stołu.  Było wspaniale. Rozmawialiśmy, śmialiśmy się, wspominaliśmy wspólne wygłupy podczas Ligii Światowej. W tle leciała nastrojowa muzyka. Kiedy skończyliśmy posiłek, Michał poprosił mnie do tańca. Co jak co, ale siatkarze umieją świetnie tańczyć. Po przetańczeniu kilku piosenek przeprosił mnie na chwilę i udał się do sypialni. Kiedy wrócił ukląkł przede mną.

- Sarah. Nasz początek nie należał do bajkowych. Wiele przeciwności losu stanęło nam na drodze, ale my się nie poddaliśmy. Jeszcze nigdy nikogo tak nie kochałem jak Ciebie. Jesteś dla mnie bardzo ważna.

Cały czas patrzył mi w oczy. Jego były pełne miłości i radości. Na jego słowa zaczęła mi się kręcić w oku łezka.

- Kocham Cię. Chciałbym wykrzyczeć to całemu światu. Kocham Cię. Chcę spędzić z Tobą najpiękniejsze chwile w moim życiu. Na początku chciałem z tym poczekać, ale teraz jestem tego pewien w stu, a nawet dwustu procentach. – W tym momencie wyjął z kieszeni małe pudełeczko. Otworzył je, a moim oczom ukazał się pierścionek. – Dlatego chcę Cię zapytać, czy uczynisz mi ten zaszczyt i wyjdziesz za mnie?

______________________________________________________________________

W ramach rekompensaty, za wczorajszy krótki rozdział, niespodziewanka! Mam nadzieję, że miło was zaskoczyłam :D Można kliknąć na "pierścionek" i zobaczycie jaki Sarah doatała :)

Pozdrawiam, J. Z. :*